Ortaköy’ün eski eczanelerinden biri, 1887’de eczacılık diplomasını alan Othont Cilaciyan tarafından Tramvay Caddesi üzerinde kurulmuştu. I. Dünya Savaşı yıllarında Arnavutköy’de de bir eczanesi bulunan Cilaciyan’ın Ortaköy’deki eczanesinin ömrü daha uzun sürdü.

Kişisel hatıralarından yola çıkarak Ortaköy’ün 1940’lı yıllarını kurgusal bir dille kaleme alan Zihni Küçümen, Si Minör Ortaköy adlı eserinde Othont Eczanesi’ni şöyle tarif etmişti:

“Oton Cilaciyan Ortaköy’ün tek eczanesiydi. Tramvay caddesine 19. yüzyıldan sarkan bir eskilik, bir görmüş geçirmişlikle yukarıdan bakardı. – Ya da sana öyle gelirdi – Ceviz ağacından masif vitrinleri, tavana kadar yükselen camlı dolapları, işlemeli maun yazıhanesi, vişne çürüğü kadife perdeyle ayrılmış, üstünde Laboratoire, Prière de ne pas entrer (Laboratuvar, girilmemesi rica olunur) yazan arka bölümüyle – çıngırak sesiyle kapısından girdiğinde burnuna yapışan kreozot kokusuyla da – gözlükleri burnunun ucunda, beyaz iş gömleği daima tiril tiril ve kolalı, kalın kaşlı, sert bakışlı, dazlak kafalı Mösyö Oton’uyla, sevimli, nazik ama adamına göre muameleyi seven kalfası Mösyö Artin’iyle bu eczane Ortaköylü kopillerin adeta hizaya geldikleri bir yerdi.”

Küçümen’in bu gözlemlerinin 30’ların sonu veya 40’ların başına ait olduğu düşünmek mümkün çünkü Othont Cilaciyan hayata gözlerini yumduğunda takvimler 1942’yi gösteriyordu. Osmanlı Eczacı İttihad Cemiyeti’nin kurucularından olan Cilaciyan, Cumhuriyet döneminde Ortaköy Eczanesi ismiyle işlettiği bu eczanesiyle yüzyılın ortasına kadar köyün az sayıdaki eczanelerinden biri olarak Ortaköylü komşularına şifa dağıtmaya devam etti. Vefatının ardından eczanesini önce Münevver Akel, ardından Sıtkı Seydim devraldı.

Eyüp Talha Kocacık, “Osmanlı Eczacı İttihad Cemiyeti’nin (Union Pharmaceutique Ottomane) Kuruluşu ve Nizamnamesine Göre Yapısı”, Osmanlı Bilimi Araştırmaları, s. 23 (2022): 137-199.
Zihni Küçümen, Si Minör Ortaköy (İstanbul: Remzi Kitabevi, 1993), 134-138.