Arnavutköy'ün; Rumların kurdukları Arnavutköy Spor Kulübü;, 1930'lar boyunca Boğaziçi Spor Kulübüyle birlikte bu mahalleyi temsil eden iki kulüpten biriydi.

Arnavutköy’ün yaklasik yüzyillik mahalli spor kulübü olan Bogaziçi Spor Kulübü, 1932 yilinda Bogaziçi Dogan Spor Kulübü ismiyle kuruldu. Kirmizi-beyaz renklere sahip olan ve armasinda bir çilek bulunan kulüp, resmi faaliyet belgesini Nisan 1933’te alir ve ertesi sene Istanbul 3. Küme Futbol Ligi’ne dahil olur.

Galatasaray Spor Kulübü’nün denizcilik subesi, Emine Valide Sultan Yalisi’nin hemen yaninda yer aliyordu. Galatasarayli sporcular, 1935 itibariyle yüzme, sutopu ve kürek dallarindaki çalismalarina burada devam ettiler. Bebek’teki kulüp binasi, bünyesindeki kayikhane ve 1951’de açilan lokaliyle birlikte 1957’de Kuruçesme’ye ...

Ortaköy’de sportif faaliyetlerin kurumsal kökleri 20. yüzyılın başına uzanır. Köyün Rum sakinlerince kurulan Ortaköy Spor Kulübü ile Türklerin kurduğu Ortaköy İdman Yurdu, Ortaköy’ün su sporları, atletizm ve futbolun gelişimine katkı sunan ilk yerel kulüpleri olur.

Kuruçeşme’nin cumhuriyet döneminde bilinen en eski spor kulübü, 1930’larda Kuruçeşme İdman Yurdu ismiyle faaliyet gösteren amatör ya da o yıllardaki tanımıyla “gayri federe” kulüptü. Kulübün futbol takımı, maçlarını genellikle aynı statüde olduğu Arnavutköy, Rumeli Hisarı

Dikilitaş Spor Kulübü, 1953 yılında ismini aldığı Dikilitaş mahallesinde kuruldu. Kırmızı ve beyaz renkleriyle yalnızca futbol dalında faaliyet gösteren kulüp, 1953’ten 1992’ye kadar amatör liglerde mücadele etti.

Levent Spor Kulübü, Beşiktaş ilçesinde faaliyet gösteren amatör bir kulüp olarak 1950’de kuruldu. Kendine ait ilk tesislerine 1978’de kavuşan kırmızı siyahlı kulüp, burada çocuklara ve gençlere sportif olanaklar sunmanın

Beşiktaş’ın amatör futbol kulüplerinden Yıldız Spor 1951’de kuruldu. Kulübün oyuncuları, 80’li yıllara kadar antrenmanlarını Şeref Stadı’nda, daha sonra Etiler’de Polis Okulu’nun sahasında ve Çilekli Spor Tesisleri’nde sürdürdü.

Beşiktaş ilçesinde faaliyet gösteren ve burada yaşayan birçok çocuğun ve gencin, başta futbol olmak üzere çeşitli dallarla tanışmasını sağlayan amatör spor kulüplerinden biri de Kabataş Altınmızrak’tı.

Muradiye mahallesinin ismini taşıyan Beşiktaş’ın mahalli kulüplerinden Muradiye Gençlerbirliği 1953’te kuruldu. Kırmız siyah renkleriyle, yıllarca başta Muradiye ve Dikilitaş olmak üzere Beşiktaşlı birçok çocuğa ve gence geleceğin profesyonel sporcuları olma fırsatı sunan kulüp

19. yüzyılın ikinci yarısında İstanbul’da yaşayan İngilizler, farklı dallarda spor faaliyetlerinin kentte icra edilmesini ve İstanbulluların bu etkinliklerle tanışmalarını sağlamışlardı

Osmanlıların modernleşme sürecinde tanıştıkları çoğu spor dalında olduğu gibi, tenisi de imparatorluk topraklarına getirenler, çeşitli görevler vesilesiyle 19. yüzyılın ikinci yarısında burada yaşayan Levantenlerdi

Bebek’in yerel spor kulübü olan Bebek Gençlik Spor Kulübü, 1926’da Bebek’te doğan ve ömrünün büyük bölümünü burada geçiren Galatasaraylı sporcu Kemal Onar’ın öncülüğünde kuruldu

İstanbul’un spora büyük önem veren ve bunu eğitim müfredatının esaslı bir parçası gibi gören okullardan biri, 1920’lerden bu yana Kabataş Erkek Lisesi oldu. Okul, hem sahip olduğu açık ve kapalı spor sahalarıyla İstanbul’da 30’lu ve 40’lı yıllarda resmi müsabakalara ev sahipliği yaptı

Modern sporların Osmanlı topraklarına gelişinde ve ilk profesyonel uygulamalarda, ülkede faaliyet gösteren Batılı eğitim kurumlarının yadsınamaz rolleri vardı. Daha II. Meşrutiyet ilan edilmeden çeşitli spor dallarının icrasına girişen ve eğitim öğretim programında spora özel bir önem veren bu okullardan biri de Bebek’teki Robert Kolej’di

1909 yılında, Beşiktaş’ta Aharonyan isimli bir spor kulübü kuruldu. Şemsiye ticaretiyle uğraşan Mihırtad Haygazn’ın kurucusu ve ilk başkanı olduğu bu kulüpte futbol dalı ön plandaydı

Beşiktaş’ın yakın tarihine ilişkin unutulmayan maçlardan biri, siyah beyazlıların saha olmadıkları karşılaşmalardan biridir: 30 Mayıs 1993 günü Ankara 19 Mayıs Stadı’nda oynanan Ankaragücü-Galatasaray maçı.

Beşiktaşlılar için İnönü Stadyumu’ndaki belki de en dramatik sonuçlardan biri 14 Nisan 2000 akşamı yaşandı. Beşiktaş ile Galatasaray arasında oynanan Türkiye 1. Ligi 29. hafta maçı öncesinde, Galatasaray 70 puanla lider, Beşiktaş ise 64 puanla ikinci durumdaydı.

Beşiktaş futbol takımının ve onu desteklemeye gelen taraftarlarının İnönü Stadyumu’ndan hayal kırıklığıyla ayrıldıkları tarihlerden biri, 3 Ekim 1990 Çarşamba gecesiydi. O dönemki ismiyle Şampiyon Kulüpler Kupası’nın 1990-1991 sezonu birinci turunda İsveç’in Malmö FF kulübüyle eşleşen Beşiktaş JK, ilk maçı İsveç’te 2-3 kaybetmişti. 3 Ekim akşamı ise, iki takım rövanş maçında İnönü Stadyumu’nda karşı karşıya geldi.

1985 ve öncesinde doğan pek çok Beşiktaş taraftarının unutamadığı sonu hüzünlü biten maçlardan biri, 5 Kasım 1998 gecesi İnönü Stadyumu’nda oynanan Beşiktaş JK-Valerenga IF arasında oynandı. 1998-1999 sezonu, o yıllara kadar UEFA Kupa Galipleri Kupası adıyla düzenlenen uluslararası turnuvanın son senesiydi. Beşiktaş ilk turda Spartak Trnava takımını eleyerek ikinci tura yükselmiş ve Norveç temsilcisi Valerenga ile eşlemişti. Turu atlayan taraf, çeyrek finale çıkacaktı.

Türkiye’nin profesyonel futbol tarihinin en farklı galibiyetlerinden biri, 15 Ekim 1989 tarihinde Ali Sami Yen Stadyumu’nda Beşiktaş JK ile Adana Demirspor arasında oynanan maçta yaşandı. Beşiktaş’ın 10 golle kazandığı maç, profesyonel ligin başlangıcı olarak kabul edilen 1959 yılından beri gerçekleşen en farklı galibiyet olarak tarihe kaydoldu.

Avrupa kıtasının uzak bir köşesinde oynanan, üstelik Beşiktaş takımı sahada olmasa da Beşiktaşlıları üzmeye yeten maçlardan biri, 9 Aralık 2003 akşamı Sparta Prag ile Lazio futbol takımları arasında Prag’da oynandı.

1947 yılında kapılarını açan İnönü Stadyumu, İstanbul Boğazı’nın kıyısındaki stadyumlardan biriydi. 27 Kasım 1947 tarihinde Beşiktaş JK - AIK Solna takımları arasında oynanan maçla açıldı, 11 Mayıs 2013 Cumartesi akşamı oynanan Beşiktaş-Gençlerbirliği maçıyla, uzun yıllardır ev sahipliği yaptığı Beşiktaş taraftarlarına veda etti.

1933’te kapılarını açan Şeref Stadı, yarım asrı aşkın süre boyunca hem Beşiktaş JK sporcularına hem de sayısız İstanbulluya sunduğu hizmetlerin ardından, 1986 sonbaharında yıkıldı.

Beşiktaş JK basketbol şubesinin kuruluşu 1933’e uzansa da, kulüp uzun yıllar bu dalda düzenli ve istikrarlı bir çizgi takip edememişti. Erkek basketbol takımı, 1966’da kurulan Türkiye Deplasmanlı Basketbol Ligi’ne kadar geçen otuz yılı aşkın sürede, kimi zaman tümüyle dağıldı

Beşiktaş JK kadın basketbol takımı ilk kez 1956’da kuruldu. Ancak bu takımın ömrü uzun sürmedi. Yaklaşık on yıl sonra, Beşiktaşlı sanatçı ve spor tarihçisi Vâlâ Somalı’nın girişimleriyle yeni bir takım oluşturulmaya çalışıldı ve 1967-1968 sezonunda kurulan takımın başına Fehmi Sadıkoğlu getirildi

Beşiktaş JK bünyesinde, eski adıyla “eltopu” olarak bilinen hentbol şubesi 1978 yılında kuruldu. O dönemde ülke hentbolu, salonda oynanabilecek düzeye henüz geçmişti. Nitekim Cumhuriyet’in ilk yıllarından beri belli bir düzen ve sürekliliğe sahip olamayan bu dal, açık havada düzenlenen yerel şampiyonalarla sınırlı durumdaydı.

13 Haziran 1982 günü Eskişehir Atatürk Stadyumu’nda Eskişehir SK ile Beşiktaş JK arasında oynanan futbol maçı, iki takımın da oyuncuları ve taraftarları için unutulmayacak bir karşılaşma oldu

Türkiye 1. Futbol Ligi 1973-1974 sezonunu Fenerbahçe’nin arkasında ikinci sırada bitiren Beşiktaş, takip eden sezonda UEFA Kupası’nda mücadele etmeye hak kazanmıştı. UEFA Kupası, yeni statüsüyle 1971-1972 sezonu itibariyle düzenlenmeye başlamıştı

Türkiye profesyonel futbol ligi tarihinin namağlup tek şampiyonu Beşiktaş, bu başarısını 1991-1992 sezonunda gösterdiği performansla elde etti. 16 takımın katıldığı sezonda, 30 maçın 23’ünden galip ayrılan siyah beyazlılar

Günümüzdeki ismi UEFA Şampiyonlar Ligi olan ve Avrupa’nın en prestijli uluslararası futbol turnuvası kabul edilen organizasyon, ilk kez 1955-1956 sezonunda Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası adıyla düzenlendi.

Beşiktaş JK futbol takımının, 1967’den 1982’ye kadar geçen yaklaşık 15 yıl boyunca şampiyonluğa hasret kaldığı zaman zaman çeşitli kaynaklarda gündeme getirilse de, en az bunun kadar önemli başka bir olay da, siyah beyazlıların bu süre içinde iki defa küme düşme tehlikesi de yaşamalarıydı

Türkiye’de futbol, 19. yüzyıl sonlarında İzmir’de yaşayan Levantenlerin öncülüğünde oynanmaya başladı. İzmir’de ve Selanik’te kurulan ilk spor kulüplerini, kısa süre içinde İstanbul’da İngilizlerin, Rumların ve Aşkenazların kurduğu diğer kulüpler takip etti ve böylece payitaht da futbolla tanıştı.

Beşiktaş JK futbol takımı Türkiye 1. Futbol Ligi 1985-1986 Sezonu’ndaki şampiyonluğunun ardından, 1989-1990 sezonunda kazandığı bir sonraki şampiyonluğa kadar ardı ardına üç sezonda ligi ikinci sırada tamamlamıştı. Bu ikinciliklerden ilki, yani 1986-1987 sezonundaki ikincilik, biraz dramatik şekilde gerçekleşti

Beşiktaş JK futbol takımı, 30’lu ve 40’lı yıllarda kimi sezon öncesi hazırlık amacıyla kimiyse sportif ve diplomatik önemi olan

Futbolun henüz diğer spor dalları üzerinde tahakküm kurmadığı 1950 öncesinde, Beşiktaş’ta her sene kır koşuları düzenlenirdi. Kimi zaman CHP Beşiktaş Halkevi, kimi zaman Beşiktaş JK, kimi zamansa okullar tarafından tertip edilen bu koşular soğuk kış aylarında da yapılırdı, bahar çiçekleri açtığında da.

Hokeyin ilk icra biçimi olan “çayır hokeyi” veya “çim hokeyi”, Osmanlı İmparatorluğu’nun son yıllarında İstanbul’da yaşayan İngilizlerce oynanmaya başladı

Eskrim, Beşiktaş JK’nın kuruluş döneminde en fazla iştigal edilen dal olmakla birlikte, 1940’lara kadar ülkedeki gelişiminde ve yaygınlaşmasında

Beşiktaş JK tarihindeki erken dönem spor dallarından biri, o yıllarda “ip çekişmek” diye anılan halat çekmeydi

Türkiye’de voleybol takımı kuran ilk kulüplerden biri Beşiktaş JK’ydı. Bu çatı altında voleybol faaliyetleri 1923 yılında başladı

Beşiktaş JK’nın kuruluş dallarından biri olan, kulüp tarihinde pek çok milli sporcu yetiştirilen ve önemli başarılar elde edilen atletizm

Beşiktaş JK’nın kuruluşu itibariyle ilk meşgul olunan dallardan biri bokstu. Kulübün ilk boksörleri, aynı zamanda jimnastikle

Osmanlı İmparatorluğu’nun Batı dünyasıyla ilişkilerinin yoğunlaştığı 19. yüzyıl ortalarında, pek çok alanda olduğu gibi eğitim sisteminde de önemli yenilikler

Beşiktaş JK tarihinin ilk resmi marşı olarak kabul edilen bu eser, Türkiye 1. Futbol Ligi 1981-1982 Sezonu’nda bestelendi

Beşiktaşlı taraftarların 1940’ların ikinci yarısı itibariyle hem seslendirerek hem de tribünlere pankartını asarak kullandıkları meşhur bir tezahüratları vardı

1947 itibariyle Dolmabahçe’de tribünleri doldurup maç seyretmeye alışmış sporseverler, Mart 1962 sonrasında yepyeni bir tecrübe kazandılar

1963’ten 2000’e kadar futbolseverlerin her yeni sezon başlamadan önce futbol hasretlerini giderdikleri önemli bir turnuva vardı

1938-1949 arasında kentin valisi ve belediye başkanı olan Dr. Lütfi Kırdar’ın yönetiminde, Fransız mimar ve şehir plancısı

İnönü Stadyumu’nun 60’lı ve 70’li yıllarında, tribünlerde taraftarlar arasında sıkça kullanılan bir deyim vardı

Her futbolsever, taraftarı olduğu takımın maçını izlemeyi önemser. Kimi stadyuma gidip tribünde yerini almayı kendine görev bilirken

1947’de hizmete açılan; Gümüşsuyu tarafındaki Numaralı Tribün’ün bir kısmının 1950’lerin başında, Maçka tarafındaki Yeni Açık adlı tribünün ise 1963’te

12 Eylül Darbesi’nin ardından kitlelerin emeğin değeri, insan hakları, eşitlik ve adalet adına sokaklara taşan seslerinin kesilmesiyle

Beşiktaş tribünlerinin “renkli” simalarından biri de, 1960’ların sonu itibariyle Yeni Açık Tribün’ün amigolarından Pehlivan’dı

Mehmet Galin, 1940’ların başında Beşiktaşlı futbolculara “kara kartallar” yakıştırmasını yapan bir balıkçıydı. Yaygın olarak kabul edilen anlatıma göre, 1940-1941 sezonunun 14. haftasında Beşiktaş JK, Şeref Stadı’nda Süleymaniye SK’yla oynuyordu.

Beşiktaş tribünlerinin “Optik Başkan’ı” veya “Optik Mehmet’i” Mehmet Işıklar, 1969’da Kadırga’da dünyaya geldi. İlkokulu Kadırga’da bitirdikten sonra, yolu Beşiktaş’a düştü ve ortaokulu Ortaköy’de Gaziosmanpaşa Ortaokulu’nda, liseyi ise Kabataş Erkek Lisesi’nde okudu.

80’li yıllar ve sonrasına yetişen Beşiktaşlı taraftarların, öncelikle İnönü Stadyumu’nun tribünlerinden ve televizyondan tanıdıkları amigoları Alen Markaryan 30 Haziran 1966’da Sıraselviler’deki İtalyan Hastanesi’nde dünyaya geldi

Beşiktaş tribünlerinin sembol olmuş karakterlerinden biri, aynı zamanda günümüze kadar ulaşmış bir sloganın da kaynağı olan Hacı Baba’ydı. Beşiktaş’ta marangozluk yapardı

70’li yıllarda İnönü Stadyumu’nun Kapalı Tribün’deki meşhur amigolarından biri, “Arap Bahattin”

Beşiktaş JK tribünlerinin 70’li yıllardaki meşhur amigosu Şeref Yılmaz, 1948’de Şişli’de dünyaya geldi

Türkiye’nin futbol tarihiyle ilgili araştırmalarda sık sık Eskişehirli ünlü amigo Orhan Erpek’le karıştırılan, Beşiktaş JK’nın 40’lı yılların ortasından 80’li yıllarına kadar nam salan, hatta zaman zaman karıştığı sansasyonel olaylarla ön plana çıkan amigosu Orhan Muammer Tatlıdil, 1927’de Türkali mahallesinde doğdu.

Cengiz Öncül, Beşiktaş tribünleri ve siyah beyazlı taraftarlarla özdeşleşmiş “üçlü” tezahüratının mucidiydi. 70’li yıllarda İnönü Stadyumu’nda (1974’e kadar Mithat Paşa Stadı) kapalı tribünün amigoluğunu yapan Öncül, 1944’te dünyaya geldi.

Beşiktaş tribünlerinin, kimi kaynaklara göre “ilk” amigosu Sabahattin Çayır, 1931 yılında dünyaya geldi. Kendisi “doğma büyüme” Beşiktaşlı olduğu gibi, ailesi de kuşaklardır Beşiktaş’ta yaşıyordu. Çayır’a “kafa” lakabı, Beşiktaş’ın genç takımında futbol oynadığı yıllarda, hava toplarındaki hakimiyeti ve başarılı kafa vuruşları sayesinde yakıştırılmıştı.

Beşiktaşlı taraftarların 1963 yılında ürettikleri, daha doğrusu bir önceki yıla kadar seslendirilen başka bir besteden

Beşiktaş JK’nın maddi sıkıntılarına bir çözüm bulabilmek için taraftarlarının desteğine başvurduğu ve Feda Sezonu olarak anılan 2012-2013 sezonunda gerçekleşen yardım ve dayanışma kampanyasının ilki, 1976 yılında düzenlenmişti.

Beşiktaş tribünlerinden, genellikle işlerin pek de yolunda gitmediği dönemlerde bir tezahürat yükselir:

Beşiktaşlı taraftarların 1976’da ürettikleri ve birkaç yıl boyunca tribünlerde hep birlikte seslendirdikleri tezahüratlardan biri, Türkiye 1. Futbol Ligi 1975-1976 Sezonu başında takıma katılan yeni oyunculara gönderme yapan bir dörtlüktü

Beşiktaşlı taraftarların 60’lı yılların başında yarattıkları tezahüratlardan biri, dönemin başarılı santrforlarına gönderme yapan “Şenol, Birol, Gol” idi.

1974-1976 yılları arasında Beşiktaş JK futbol takımının hücum hattında bir forvet çifti ter döktü: Sinan Alayoğlu ve Tezcan Ozan. 1974 yazında, Sinan Boluspor’dan, Tezcan ise Bursaspor’dan transfer edilmişti

Beşiktaşlı taraftarların 90’lı yılların başında ürettiği tezahüratlardan biri, futbol takımının gösterdiği başarılı performansa karşılık, hem dönemin popüler futbolcularına hem de bol gollü sonuçlara gönderme yapıyordu

Beşiktaş’ın merkez mahallelerinde, hatta bazıları Ortaköy, Levent veya Dikilitaş gibi çevre muhitlerde oturan siyah beyazlı taraftarların 1930’ların ortasından 2002’ye kadar gündelik hayat pratiklerinden biri, tuttukları takımlarının idmanlarını seyretmekti

Cumhuriyet döneminin iki önemli stadyumuna ev sahipliği yapmış, Spor Sergi Sarayı gibi bir dönemin popüler spor, sanat ve gösteri merkezine komşu olmuş, bu tesislerde yüzlerce büyük yarışma ve müsabakanın seyircilerini ağırlamış bir ilçede elbette karaborsacılardan söz etmemek olmazdı.

Eskiden stadyumlar, günümüzde olduğu gibi şık görünümlü lokantalar ve kafeteryalarla, hatta bunların işletmesini üstlenen “zincir yeme içme markalarıyla” dolu değildi.

Beşiktaş JK, Fenerbahçe SK ve Galatasaray SK taraftarları arasındaki rekabetin, kökleri 50’li yıllara uzanan

70’li ve 80’li yıllarda, İstanbul’un üç büyük kulübünün İnönü Stadyumu’nda ve Spor Sergi Sarayı’nda yapacakları maçlardan bir önceki gecelerde, taraftarların topluca gerçekleştirdikleri ritüellerden biri, bu iki spor sahasının çevresinde sabahlamaktı

Pek çok kulüp taraftarı gibi, Beşiktaşlılar da yıllarca otobüslere doluşup ülkenin dört bir yanındaki deplasman maçlarına seyahat etti. Elbette bu futbol tutkunlarının arasında kendi otomobillerine binip eşleri ve dostlarıyla gidenler de vardı ama yaygın eğilim

Takımın maçını stadyumda seyretmek isteyen fakat herhangi bir nedenle bilet bulamayan taraftarların, İnönü Stadyumu’na “kayıtdışı” giriş için zaman zaman kullandıkları kapılardan biri

İstanbul’un diğer stadyumlarında olduğu gibi, 1947’de kapılarını açan ve zaman içinde birkaç defa seyirci kapasitesi arttırılan İnönü (bir dönem Mithat Paşa) Stadyumu’nun da tribünlerinde eskiden koltuk yoktu

Cumhuriyet İstanbul’unun görkemli spor, etkinlik ve tören alanı olan İnönü Stadyumu, 1947 yılında kapılarını açtı

İnönü Stadyumu’nun arkasındaki Dolmabahçe Gazhanesi yıkılıp, yerine Yeni Açık ismiyle bilinen tribün inşa edildiğinde, bu tribünün dış cephesi boylu boyunca uzanan demir parmaklılarla örülüydü

Türkiye’de spor sahalarındaki tribünlerde, farklı takımların taraftarları 70’li yıllara kadar bir arada oturur ve maçları yan yana seyrederdi. Kökleri Taksim Stadı’na, Şeref Stadı’na ve Kadıköy Stadı’na kadar uzanan bu gelenek, 1947’de açılan İnönü Stadyumu’nda da sürdü

İnönü Stadyumu’nun Beşiktaşlılar için yalnızca Dolmabahçe rıhtımı ile Maçka sırtları arasındaki mimari bir yapı olmadığını; çevresindeki bazı sembolik alanlar, yollar ve ritüellerle birlikte, aslında sınırları muğlak çok daha büyük bir bütünü ifade ettiğini gösteren önemli bir örnek

İnönü Stadyumu’ndaki bir maçı bilet satın almadan izlemenin türlü yöntemleri vardı

Dolmabahçe Sarayı Istabl-ı Amiresi’nin bulunduğu alana bir stadyum inşa edilmesi kararı 1936’da alınmış, 19 Mayıs 1939’da temel atılmış

1949’da hizmete giren Spor ve Sergi Sarayı, mimar ve şehir plancısı Prof. Henri Prost’un hazırladığı ve 1938-1949 yılları arasında uygulanan kentsel düzenlemelerinin bir parçası olarak inşa edildi.

Halk arasında Teksas ismiyle anılan tribün, İnönü Stadyumu’nun henüz ilk yıllarında şeref tribünün Gümüşsuyu’na bakan tarafındaki boşluktu. Kimilerince “duhuliye” ismiyle anılan, kimilerinin ise sahayı çevreleyen Duhuliye tribünüyle karıştırdığı Teksas tribünü, aslında henüz inşaatı tamamlanamayan stadyumun açıkta kalan bir bölümüydü.

Beleştepe, İnönü Stadyumu ve Beşiktaş taraftarlarıyla özdeşleşmiş bir seyir mevkiiydi. Coğrafyanın, mimarinin, tutkunun ve ekonominin bir bileşkesi olarak mecburen ortaya çıkmış, sisteme muhalif fakat aynı sisteme entegre olmuş kamusal bir mekan ve ortak bir ritüeldi. Adından da anlaşıldığı gibi, “beleş” fakat türlü anılar ve tecrübelerle dolu bir yerdi.

Duhuliye, eskiden stadyum tribünlerinin en altında, hatta bazıları ortalama 1 metre derinliğiyle zeminin dahi altına inen seyirci alanlarıydı. Sözlük anlamı “giriş ücreti” olan duhuliye, stadyumda en ucuz bedelle ve görece konforsuz biçimde maçların izlenebildiği alan olduğu için bu isimle anılageldi.

1969 itibariyle yıllarca Ihlamurdere Caddesi üzerinde yumurta, yoğurt, salça gibi temel gıda ürünleri satan