Beşiktaşlı taraftarların 60’lı yılların başında yarattıkları tezahüratlardan biri, dönemin başarılı santrforlarına gönderme yapan “Şenol, Birol, Gol” idi. İsmi geçen iki futbolcu, Şenol Birol ile Birol Pekel, 1959-1963 arasında Beşiktaş forması giymiş ve attıkları 27 golle, takımın 1958-1959 sezonunu şampiyonlukla tamamlamasında önemli rol oynamışlardı. Aslında bu iki santrfor, takip eden iki sezon da azımsanmayacak sayıda gol kaydetmiş, özellikle Şenol Birol attığı gollerle Beşiktaş tarihinin en golcü futbolcularından biri olmuştu.

Beşiktaş, 1962-1963 sezonunun son haftasına, son maçta karşılaşacağı Galatasaray’ın 1 puan önünde lider girdi. Henüz 3 puanlı sisteme geçilmediği için, siyah beyazlılara şampiyonluk için beraberlik bile yetiyordu. Ne var ki, sarı kırmızılılar Metin Oktay’ın attığı tek golle Beşiktaş’ı yendi ve şampiyon oldu. Bu başarısızlık üzerine, Beşiktaş JK yönetimi Şenol Birol ve Birol Pekel’i başka bir kulübe satmaya karar verince, iki başarılı oyuncu Temmuz 1963’te Fenerbahçe’ye transfer oldu.

Şenol ve Birol’un siyah beyazlılardan ayrılıp sarı lacivertlilere transfer olmasıyla, “Şenol, Birol, Gol” tezahüratı da Fenerbahçe tribünlerine taşındı. Bu iki santrforla özdeşleşen eski tezahürat, artık yeni taraftarlarının dilindeydi. Hatta öylesine sevilmiş ve benimsenmişti ki, 1965 yılında Nejat Saydam’ın yönettiği Şenol, Birol, Gool adlı bir film bile çekildi. Başrollerinde ise, Fatma Girik’e eşlik edenler, meşhur ikili, Şenol ve Birol’du.

Sedat Özkol, Övünmekte Haklıyız Çünkü Beşiktaşlıyız (İstanbul: Uğur Yayınları, 1988), 139.
“Şenol ve Birol F. Bahçeli oldular”, Cumhuriyet, 18.07.1963.
“Şenol Birol Gool…”, Cumhuriyet, 30.10.1965.
“Müslim Baba, Şenol-Birol’u nasıl aldı?”, Cumhuriyet, 08.02.1989.