İstanbul’un diğer stadyumlarında olduğu gibi, 1947’de kapılarını açan ve zaman içinde birkaç defa seyirci kapasitesi arttırılan İnönü (bir dönem Mithat Paşa) Stadyumu’nun da tribünlerinde eskiden koltuk yoktu. Kapalı tribündeki beton sıralar üzerinde, sırt kısmı olmayan ve upuzun bir bankı andıran ahşap eklentiler vardı. Açık tribünlerde ise onlar da yoktu ve taraftarlar bir uçtan diğerine uzanan beton bloklar üzerine otururdu.

Bazı uyanık girişimciler, bu soruna ilginç bir çözüm bulmuştu: eski gazeteler ve mecmualar. Maç günleri stadyumun çevresinde, bazen de içeride, geçmiş tarihli gazeteler, mecmualar ve onların ilaveleri ucuz fiyata satılırdı. “Oku, oku, minder yap” sloganıyla bu hizmeti taraftarlara sunan satıcılar, aslında hem maçtan saatler önce gelenlere bir şeyler okuyarak vakit geçirmeleri hem de doğrudan beton blokların üzerine oturmamaları için bir olanak sağlıyordu.

Yıllarca stadyumlarda üzerine oturulan bu eski gazeteler ve mecmualar, 90’lı yıllarda yerlerini köpükten üretilmiş kare “minderlere” bıraktılar. UEFA Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası’nın statüsünün değişerek 1992’de UEFA Şampiyonlar Ligi’ne dönüşmesi ve turnuvaya katılacak takımların stadyumlarına bir dizi kural getirilmesiyle, bu köpük minderler de uzun ömürlü olmadı ve İnönü Stadyumu’nun tüm tribünlerine koltuklar monte edildi.

Kimi zaman üzerinde zıplamaktan kimi zamansa tribündeki kavgalarda veya sahadaki hakeme fırlatılmak üzere yerinden sökülen bu koltuklar, eski gazete satıcılarını da tarihe karıştırdı. İnönü Stadyumu’ndaki koltuklar, son olarak 11 Mayıs 2013 akşamı söküldü. Bu tarihte, yenilenmek üzere yıkılacak stadyumdaki son maç oynandı ve Beşiktaşlı taraftarlar, İnönü’den bir hatıra olarak o maçta son kez üzerinde zıpladıkları koltuklarını söküp kişisel müzelerine götürdüler.

Yorgo Kırbaki, “Milli maçın ‘taktik’ analizi”, Hürriyet, 11.06.2005.