Dolmabahçe Sarayı Istabl-ı Amiresi’nin bulunduğu alana bir stadyum inşa edilmesi kararı 1936’da alınmış, 19 Mayıs 1939’da temel atılmış, ne var ki II. Dünya Savaşı’nın başlaması nedeniyle stadyum ancak 1947 yılının 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı kutlamalarına yetiştirilebilmişti. Stadyumdaki ilk futbol maçı ise, 23 Kasım 1947 günü Beşiktaş JK ile AIK takımları arasında oynandı.

Stadyumun mimarları Paolo Vietti Violi, Fazıl Aysu ve Şinasi Şahingiray, buraya dört tribün bloğu inşa edilmesini planlasa da, Maçka tarafındaki Dolmabahçe Gazhanesi tesisleri yerinden kaldırılamadığı için, bu yöndeki kalenin arkasına bir tribün daha inşa edilemedi. Bu cepheye mecburen yüksek bir duvar örüldü ve stadyum, yaklaşık 16 yıl boyunca at nalı şeklinde üç tribünle hizmet vermek zorunda kaldı. Gazhane tesislerinin faaliyetine 1960’ta son verilince, hızla kale arkasındaki açık tribünün inşasına girişildi ve kamuoyunda “Yeni Açık” ismiyle anılan bu son kısım 1963’te hizmete girdi.

Yeni Açık tribün hizmete girdi girmesine ama çok önemli bir eksiği vardı: tribünlerin içinde yer alması gereken tuvaletler unutulmuştu. 1963’ün gazetelerine, biraz da alaycı bir dille yansıyan bu konu, 15 Eylül 1963’te Aziz Nesin de kaleme almış ve durumu şöyle tarif etmişti:

“Yapılarda pencere, kapı unutulduğu, planın ters uygulanıp sokak kapısının en üst kata yapıldığı, yapının önünün arkaya getirildiği görülmüştür. Bu dalgınlık bizde olağan sayılabilir. Ama mühendislerimizin bir yapıda helayı unuttukları pek görülmemiştir. En sonunda bunu da başarmışız; Mithatpaşa Stadyumunun yeni yapılan tribünlerinde hela unutulmuş. Bu yeni tribünlerde de herşey öylesine yerli yerine konulmuş ki şimdi, ‘Acaba helayı nereye koysak, nereye yapsak?’ diye düşünüp duruyorlarmış. Nasıl olsa helalara biyer bulunacaktır. Bu yanlışlık o kadar da önemli sayılmaz. Ya helaları yapı tribünleri unutsalardı…”

Yeni Açık adlı tribünün eksik kalan tuvaletleri meselesi kısa sürede yeni bir projelendirmeyle çözüme kavuşturuldu. Yine de, o dönemki ismiyle Mithatpaşa Stadı’nın yeni tribünlerinin ilk konukları, bir süre tuvalet ihtiyaçlarını karşılamak için sıkıntı yaşadılar.

Aziz Nesin, Sporcu Milletiz Vesselam (İstanbul: Nesin Yayınevi, 2012), 24-25.