Beşiktaş JK, Fenerbahçe SK ve Galatasaray SK taraftarları arasındaki rekabetin, kökleri 50’li yıllara uzanan alaycı, iğneleyici fakat bir o kadar zarif ve ölçülü gösterilerinden biri, bir maçın ardından galip gelen takım taraftarlarının rakibin bayrağına sarılmış tabutlarla İstanbul’da yaptıkları gezintilerdi.

Büyük maçların ardından bir geleneğe dönüşen bu uygulama, maçı kaybeden takımın bayrağının sarıldığı bir veya birkaç tabutun omuzlara alınıp, davul ve zurna eşliğinde kent sokaklarında gezdirilmesine dayanıyordu. Taraflar arasında kavganın, dövüşün, bir diğerini yaralamanın ya da öldürmenin söz konusu dahi olmadığı, herkesin sportmenlik çerçevesinde rakibine itibar ettiği, ölçülü davrandığı bu yıllarda, örneğin Fenerbahçe SK bayrağına sarılı bir tabutun Beşiktaşlıların omuzlarında Kadıköy’de gezdirildiğini ya da Beşiktaş JK bayrağına dolanmış bir tabutu Fenerbahçelilerin omuzlarında Köyiçi’nde görmek olağan bir durumdu.

Bazı kaynaklara ve hatıralara göre 70’li yıllara kadar sürdürülen bu yaratıcı ve ilgi çekici gelenek daha sonra İstanbul’un dışına da taşmış, örneğin “üç büyükler” Trabzon deplasmanına gittiklerinde, bordo mavili taraftarlar stadyuma rakibin bayrağına sarılı tabutlar getirmeye başlamışlardı. Ne var ki, futbolun hızla popülerleşmesi, kentlerin büyümesi ve son olarak sportmen taraftarlık bilincinin fanatizme dönüşümü, bu esprili ve ölçülü atışma geleneğini de tarihe karıştırdı ve yerini büyük kavgalara sahne olan yeni bir rekabet kültürüne bıraktı.

Ali Faik Gürses, Gürel Yurttaş, Süleyman Seba Eski Dostlar, Anılar (İstanbul: 2018), 141-142.Burçin Belge, “Aynalı Fırının Ekmeği, Valide Çeşmenin Suyu”, Bianet, 31.05.2003.