Kalem Bar, 80’li yıllarda Bebek’te kapılarını açmış ve yüzyılın son çeyreğinde İstanbul’un Avrupa yakasının eğlence kültüründe isim yapmış bir bardı. Bebek Yokuşu’nun Cevdet Paşa Caddesi’yle buluştuğu köşede bulunan bu bar kurulmadan önce, Sinan Yurdakul tarafından burada Bus Stop isimli başka bir bar işletiliyordu. Dönemin Boğaziçi Üniversitesi öğrencilerinin müdavimi oldukları bu mekan 1980’lerin ortasında kapandıktan sonra, Yurdakul tarafından yerine Kalem Bar açıldı.

Kalem Bar, ismi gibi ince uzun bir mekandı. Girişte sol tarafta barı uzanır, hemen yanında da konuklara keyifli parçalar çalınan piyanosu bulunurdu. Barın müdavimlerinin belleklerinde bu piyanoyla birlikte yer eden sanatçı ise, 1994 yılında hayata gözlerini yuman besteci ve aranjör Uzay Heparı’ydı. Günümüze ulaşan hatıralara göre, Kalem Bar estetik dekorasyonu, dingin müziği, sakin ortamı, renkli kokteylleri ve leziz yemekleriyle ideal bir buluşma, dertleşme, eğlenme ve kültürleşme mekanıydı. Tıpkı selefi Bus Stop gibi, onun da devamlı müşterileri arasında Boğaziçi Üniversitesi’nin öğrencileri, mezunları ve öğretim üyeleri ön plandaydı.

Kalem Bar’ın kurucusu Sinan Yurdakul’un ayrılmasının ardından, 1989 itibariyle mekanın işletmeciliğini Yurdakul’un ortağı Ercan Akıncı üstlendi ve 1995’e kadar bu işi sürdürdü. Ne var ki bu barın popülerliğini korumasında, işletmecileri kadar çalışanlarının da büyük payı vardı. Bu kişilerin başında, Ortaköy’deki Ziya Restoran’dan gelen barmen Necati Cengiz ile sahildeki Şadırvan Cafe Bar’ın kapanmasıyla Kalem Bar’a transfer olan Ramazan Kapıyoldaş geliyordu. Bu usta barmenlerin gelişi, diğer mekanların müdavimlerini de Kalem Bar’a çekmiş, böylece mekan Bebek’in yeni buluşma noktası olmuştu.

Jak Deleon, hatıralarında bu mekanın başka önemli barmenleri, aşçıları ve şef garsonlarından da söz etmiş; bu isimlerden özellikle barmenler Ömer Çavuşoğlu ile Nurettin Akgüç’ü, şef Şahin Çakırcı’yı, aşçı Ecevit Karababa’yı yâd etmişti. Bebek’in 80’li ve 90’lı yıllarının önemli bir eğlence ve sosyalleşme yerine dönüşen Kalem Bar, mekan olduğu nice paylaşım ve hatırayla birlikte kapanıp tarihe karıştı.

Jak Deleon, Bir Tutam İstanbul (İstanbul: Altın Kitaplar, 1993), 133-135.