Bebek Bahçesi ismiyle anılan yeşil alan, 16. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar yaşayan Hümâyunâbâd Kasrı’nın has bahçesiydi. Evliya Çelebi’nin “pek de mamur olmayan” bir bahçe olarak tanımladığı alan, I. Selim’in burada yaptırdığı küçük kasrın bahçesi olarak ortaya çıktı, daha sonra Nevşehirli Damat İbrahim Paşa ve Cezayirli Gazi Hasan Paşa’nın kasrı yeniden yaptırdıkları 18. yüzyıl içinde gelişti ve daha bakımlı hale geldi.

Devlet arşivlerindeki belgelere göre pek çok toplantıya ve kutlamaya ev sahipliği yapan, meyve ağaçlarıyla dolu bu bahçede atış talimleri, yarışmalar ve eğlenceler de düzenlenmişti. Kasrın bahçesi, II. Mahmud zamanında halka açık bir mesire yerine dönüştü. Ancak buranın esasen halka açılışı, 1908 yılında Millet Bahçesi adıyla yeniden düzenlenmesi ve içine tek katlı bir gazino inşa edilmesiyle gerçekleşti.

Cumhuriyet’in ilk yıllarında halkın Bebek’teki önemli bir buluşma ve rekreasyon alanı olan Bebek Bahçesi, içindeki gazinoyla İstanbullulara hem yeme içme hem de çeşitli kutlamalarda bir arada eğlenme olanağı sunmuştu. Menderes İmarı olarak anılan 1957-1958’deki kentsel düzenlemeler kapsamında sahil yolu genişletilirken Bebek Bahçesi’nin yüzölçümü küçüldü. Bebek Çarşısı’ndaki dükkanlar ve civardaki bazı konutlarla birlikte parkın içindeki gazino ve Galatasaray SK Denizcilik Şubesi’nin binası da yıkıldı.

Sahil yolunun tamamlanmasıyla Bebek Bahçesi’nden geriye kalan alan Bebek Parkı olarak yaşamaya devam etti. 1985-1986 ve 2007-2008 yıllarında geçirdiği peyzaj çalışmalarının ardından hâlâ Bebek’in kalbinde, Boğaziçi’nin yanı başında yaşamaya devam ediyor.

“Bebek Bağçesi ve Gazinosu”, İstanbul Ansiklopedisi, c. 3 (İstanbul: Reşad Ekrem Koçu ve Mehmed Ali Akbay İstanbul Ansiklopedisi ve Neşriyat Kollektif Şirketi, 1961): 2331.
Sezgi Giray Küçük, “Boğaziçi Bebek Semti Tarihi ve Yapıları”, İdealkent, c. 12, s. 34 (2021): 1757-1802.
Tülay Artan, “Bebek Bahçesi”, Dünden Bugüne Beşiktaş, ed. Nuri Akbayar (İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, 1998), 9-10.