1926’da Kilis’te dünyaya gelen tıp doktoru ve Klasik Türk Musikisi sanatçısı Prof. Dr. Alâeddin Yavaşça, İstanbul Tıp Fakültesi’nden 1951 yılında mezun oldu ve 1990’a kadar hekimlik yaptı.
Yavaşça, henüz 8 yaşındayken almaya başladığı keman dersleri sayesinde müzikle tanıştı. İstanbul’da geçirdiği gençlik yıllarında, aralarında Sadettin Kaynak, Münir Nurettin Selçuk, Refik Ersan, Zeki Arif Ataergin, Mesut Cemil gibi isimlerin de bulunduğu Türk musikisi ustalarının deneyimlerinden yararlanma şansı buldu. Tıp alanındaki öğrenimine devam ederken, bir yandan da İstanbul Belediyesi’nin ve İstanbul Üniversitesi’nin korolarında bilgi ve deneyimini geliştirmeye çalıştı. Nitekim 1950’de girdiği sınavdan başarıyla ayrıldı ve İstanbul Radyosu’nda solist olarak görev yapmaya başladı.
Prof. Dr. Yavaşça, Türk musikisinde “meşk sistemi” olarak anılan, ustadan çırağa tekrar, hıfz, gözlem ve sosyal ilişkiler bağlamında aktarılan öğretim ve öğrenim tarzının son temsilcilerinden biri oldu. Bağlı bulunduğu meşk silsilesi Tanburi İsak Efendi’ye kadar uzanan Yavaşça, icracılığının yanında kâr-ı nâtık, peşrev, saz semaisi, medhal, etüt gibi çeşitli formlarda saz eserleri, mevlevi ayini ve ilahi formlarında eserler, çocuk şarkıları, marş ve divan tarzında 600 civarında beste yaptı. 1950’ler itibariyle yurtiçinde ve yurtdışında pek çok konser veren, Türk Musikisi Devlet Konservatuarı’nın kurucuları arasında yer alan ve birçok öğrenci yetiştiren üstat, 1991’de Devlet Sanatçısı unvanına layık görüldü.
Prof. Dr. Yavaşça’nın 60’lı yıllardan beri konservatuarda ve Vişnezade’deki evinde yaptığı meşklerde yetiştirdiği öğrencileri devlet radyolarında, korolarda ve eğitim kurumlarında başarılar kazandı, yeni nesiller yetiştirdi ve tıpkı hocaları gibi icralarıyla toplumsal bellekte yer etti. Beşiktaş Belediyesi, üstadın kırk yılı aşkın süredir yaşadığı Vişnezade Cami Meydanı Sokak’ın ismini, 2007 yılında Prof. Dr. Alâeddin Yavaşça Sokak olarak değiştirdi.
Büyük üstat 23 Aralık 2021 günü hayata gözlerini yumdu. Fatih Cami’nden uğurlandığı son yolculuğu Yahya Efendi Mezarlığı’nda noktalandı.
Güneş Ayas, “Alâeddin Yavaşça ve Meşk Ahlakı: Yaşayan Bir Geleneğin Sosyolojik Analizi”, Sosyologca, s. 9 (2015): 77-93.
Nesrin Feyzioğlu, “Prof. Dr. Alâeddı̇n Yavaşca’nın Eserlerı̇nı̇n Estetı̇k Temellerı̇: Öz-Bı̇çı̇m İlı̇şkı̇sı̇, Tem İlerlemelerı̇”, İnönü Ünı̇versı̇tesı̇ Kültür ve Sanat Dergı̇sı̇, c. 2, s. 1 (2016): 113-124.
Sinan Sipahi, “Müziğin Altın Gırtlağı: Alaeddin Yavaşça”, Z Dergisi, s. 4 (2020): 343-346.
Namık Sinan Turan ve Bilen Işıktaş’la 10 Kasım 2021 tarihinde Beyazıt’ta yapılan sözlü tarih görüşmesi.