1899’da Beşiktaş’ta dünyaya gelen udi ve bestekar Şerif İçli Afitâb-ı Maarif Mektebi’ni bitirdi. 1921’de Beşiktaş Musiki Cemiyeti’ne girdi ve enstrümantal yeteneğini burada geliştirdi. Cemiyette tanıştığı kemani Hakkı Derman’la ömrünün sonuna kadar hem fasıllarda hem de solo programlarda birlikte çalıştı.

Askerliğinin ardından İktisat Vekaleti’nde görev alsa da, müziğe karşı ilgisi hiçbir zaman geri kalmadı. Hatta 1938’de henüz memuriyeti devam ederken, Ankara Radyosu’nun saz heyetinde de çalışmaya başladı. 1946’da tüm resmi görevlerinden ayrıldı ve yeniden İstanbul’un yolunu tuttu. Maksim Gazinosu’nda başlayan sahne serüveni, 50’li yılların ortasına kadar İstanbul’un pek çok popüler gazinosu ve bahçesinde devam etti. 1949 itibariyle İstanbul Radyosu’nda da görev almaya başlayan İçli, Şubat 1956’da radyodaki bir prova sırasında fenalaşarak hayata gözlerini yumdu.

Üstün yeteneği sayesinde yaşadığı dönemde “altın ud” lakabıyla anılan İçli, hem enstrümantal becerisi hem de berrak sesiyle Cumhuriyet’in ilk kuşaklarının belleğinde unutulmaz bir yer edindi.

Nuri Özcan, “Şerif İçli”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 2. bs., c. ek-1 (İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020): 627-628.
Namık Sinan Turan ve Bilen Işıktaş’la 10 Kasım 2021 tarihinde Beyazıt’ta yapılan sözlü tarih görüşmesi.