1950’lerde asfalt yollar ve motorlu taşıtlarla dolan İstanbul’un şehiriçi ulaşımına bir alternatif olarak düşünülen troleybüsler, 27 Mayıs 1961’de hizmete girdi. Topkapı-Eminönü, Şişli-Aksaray, Edirnekapı-Saraçhane, Eminönü-Karaköy-Beşiktaş ve Kurtuluş-Pangaltı hatlarının hizmete girişinin ardından, sıra görece daha uzak yerleşim yerlerine gelmiş, bu kapsamda Eminönü ile Bebek’i birbirine bağlayan 22 numaralı ilk hat 31 Ağustos 1963’te açılmıştı. Bebek’teki plantonluk Bebek Parkı’nın önünde konumlanmış, yolcularını indiren troleybüslerin U dönüşü yaparak aynı yolu tersten izlemeleri planlanmıştı.

22 numaralı troleybüs, ona eşlik eden seyrek otobüs seferleriyle birlikte ilk yıllarda Bebeklileri kentin güneyine taşımaya yetse de, kısa süre içinde buraya yeni hatların ilave edilmesi gerekti. Ne de olsa kent hızla büyüyor, Arnavutköy ve Bebek ise özellikle haftasonları gezinti, yüzme ve balık tutma niyetiyle buraya gelenlere günden güne daha çok ev sahipliği yapıyordu. Bu amaçla, Bebek-Beşiktaş hattındaki mahalleleri Dolmabahçe-Taksim-Mecidiyeköy-Barbaros Bulvarı üzerinden Beyoğlu, Şişli ve Zincirlikuyu bölgelerine taşımaya yardım edecek iki yeni hat açıldı: 23 ve 23A. Bebek-Taksim arasında işleyen bu troleybüsler, aynı güzergahı birbirlerinin tersine takip ederek ring yapıyorlardı. 23 ve 23A, 70’li yıllarda B1 ve B2 isimlerini aldılar.

1984 ortasında işletmeden kaldırılana kadar, troleybüsler İstanbulluların şehiriçindeki başlıca ulaşım araçları arasında yer aldılar. Troleybüslerin boşluğunu otobüslerle doldurmaya çalışan İETT, Bebek’in terminal özelliğine son vererek, sahil boyunca Sarıyer istikametine giden otobüslerle buranın yolcularının beklentilerini karşılamaya çalıştı. 90’lı yıllarda Bebek’ten geçen iki otobüs hattı, İstinye ve Sarıyer’e doğru giden 22 ve 25 numaralı otobüslerdi.

Coşkun Küçük ve Haluk Yiğiter’le 30 Haziran 2020 tarihinde İstanbul’da yapılan sözlü tarih görüşmesi.
Fotoğraflarla İstanbul’da Ulaşım 1, haz. Akın Kurtoğlu (İstanbul: İETT Yayınları, 2015), 31, 33, 39.