Arnavutköylülerin asırlardır köyün dışıyla kurdukları ilişkilerde başlıca ulaşım yolları deniz oldu. Köyün halkı İstanbul tarafına gitmek için öncelikle vapurları kullandı, yakacaktan yiyeceğe kadar pek çok ürün yine deniz yoluyla köye getirildi. Bir ucu Ortaköy’e kadar uzanan kentteki ilk tramvay hattı 1872’de kurulduğuna ve bu hat ancak 1907’de Bebek’e kadar uzandığına göre, Arnavutköylüler sahilden Beşiktaş’a doğru giden karayolundan çok sınırlı düzeyde yararlanabiliyorlardı.

Boğaziçi ve Haliç’teki iskelelerin yer aldığı 18. yüzyıl sonlarına ait Bostancıbaşı Defterlerine göre, bu dönemde kentteki 77 iskeleden biri Arnavutköy’deydi. 1850’lerin ilk yarısına gelindiğinde ise, Arnavutköy Boğaziçi’nde yolcu taşımaya başlayan Şirket-i Hayriye’nin durakları arasında yerini almıştı.

Eski Arnavutköy İskelesi, 20. yüzyıl başında Beyazgül Sokak’ın denize indiği hizada bulunuyordu. 1986’da kıyı boyunca inşa edilen ve yalıların önünden geçen kazıklı yol bu iskelenin denizden uzak kalmasına neden oldu. Bunun üzerine eski ahşap iskele yıkıldı ve kazıklı yolun deniz tarafına betonarme bir iskele inşa edildi. Yeni Arnavutköy İskelesi 1988’de hizmete açıldı.

“Arnavutköy İskelesi”, Şehir Hatları, https://www.sehirhatlari.istanbul/tr/iskeleler/arnavutkoy-23 [04.07.2020].
Eser Tutel, “Boğaz İskeleleri Vapura Hasret”, İstanbul, s. 18 (1996): 31.