Eser Tutel’in aktardığı bilgilere göre, Ortaköy’ün ilk iskelesi 19. yüzyılda Büyük Mecidiye Cami’nin kuzeyinde bulunuyordu. Rıhtımın Kuruçeşme yönündeki bu açısı, muhtemelen Şirket-i Hayriye vapurlarının yanaşmasına pek elverişli olmadığı için iskele 20. yüzyıl başında bugünkü yerine nakledildi. Tek katlı ve kare planlı bu ahşap yapı, yüzyılın başından beri Ortaköylülerin kente deniz yoluyla ulaşmalarını sağlayan yegâne durakları oldu.

Boğaziçi’nin benzer köyleri gibi, Ortaköy de Cumhuriyet tarihi boyunca öyle pek sık seferler yapılan bir nokta olmadı. Bunun bir nedeni de, yüzyılın başından beri köyü merkeze bağlayan önce atlı, sonra da elektrikli bir tramvay hattına sahip olmasıydı. Ortaköy İskelesi’ni genellikle sabah saatlerinde iş için “İstanbul” tarafına gidenler ile akşam saatlerinde işlerinden dönenler kullandı. Erken Cumhuriyet yıllarında civarında bir de gazinosu bulunan iskele, hemen arkasında sıralanan kahvehaneler sayesinde büyük bir salona hiç ihtiyaç duymadı. Çoğu iskelede olduğu gibi, burada da bir vapurun yaklaştığı duvara asılı çanın çalınmasıyla anlaşılır, yolcular veya onları bekleyenler bu sesin ardından iskele civarında toplaşmaya başlarlardı.

Eser Tutel, “Boğaz İskeleleri Vapura Hasret”, İstanbul, s. 18 (1996): 29-36.
Yıldız Salman, “İskeleler”, Dünden Bugüne Beşiktaş, ed. Nuri Akbayar (İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, 1998): 147.
Emilios Kumvopulos’la 17 Temmuz 2020 tarihinde Mecidiye’de yapılan sözlü tarih görüşmesi.
Mustafa Kesim’le 6 Ocak 2021 tarihinde Balmumcu’da yapılan sözlü tarih görüşmesi.
Haçik Gökçeoğlu ve Aret Taşçıoğlu’yla 25 Mart 2021 tarihinde Mecidiye’de yapılan sözlü tarih görüşmesi.